Continuando en nuestro empeño para que entiendan que son personas únicas e irrepetibles, ya en los últimos días del curso, les mostramos un gesto personal que los diferencia de todas las demás personas: su firma y su huella dactilar.
En infantil, es una conquista cuando reconocen su nombre de entre los demás y cuando son capaces de escribirlo. A estas alturas todos pueden hacerlo, por ello quisimos ir un poco más allá y hablarles de las firmas, algo que non les es ajeno, ya que han visto en muchas ocasiones a personas firmando un documento (médicos, bancos, supermercados...) o en soportes de lo más inverosímil, en el caso de sus deportistas o artistas favoritos. Pero hasta ahora a ellos nunca les habían pedido que firmasen.
Por ello, en primer lugar buscamos en clase documentos firmados: comunicaciones del centro, notas de sus padres, dedicatorias de los libros, cuadros ..., y nos preguntamos por la razón que los llevó a firmarlos. Buscamos información e imágenes en la red y vimos muchos tipos de firma: lexibles, non lexibles, con rúbrica ou sen ela, con símbolos, etc. Eu ensineille como asino en función de se é algo moi importante ou se é algo máis informal. Logo preguntámoslle como asinaban os seus pais; con tal motivo enviamos una nota ás casas pedíndolle aos membros da familia que lle amosasen a súa sinatura. Ao tempo íamos dicíndolle que a sinatura é algo que nos individualiza e nos distingue dos demais, anticipándolle que de agora en diante haberá ocasións nas que lle pidan que estampen a súa -como para o DNI ou no cole de primaria-, de modo que era interesante que fosen pensando niso e facendo prácticas ata acadar unha que sempre sexa o máis parecida (isto ben sabemos que é complicado para eles, o que non é óbice que para que non llo expliquemos).
Ao tempo, tamén lle fomos falando doutra forma de asinar, a pegada dactilar, dos seus usos e da razón do seu emprego, de como se pode identificar unha persoa polas liñas que traza a pel nos seus dedos.
Aproveitando que tiñamos un soporte sobrante -dos dous que preparamos para as chaves-, decidimos deixar outra obra recordo do paso polo centro de un grupo composto por vinte e cinco persoas únicas e diferentes, coas súas sinaturas e pegadas dactilares.
Na nosa liña, sempre apostando polos pequenos xestos que nos axudan a recoñer a nosa individualidade sumado ao valor de ser parte dun grupo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario