miércoles, 18 de diciembre de 2013

“Las abarcas desiertas”



Ángeles Abelleira e Isabel Abelleira posted: " Por el cinco de enero, para el seis, yo quería que fuera el mundo entero una juguetería. Y al andar la alborada removiendo las huertas, mis abarcas sin nada, mis abarcas desiertas. Estas poden ser as estrofas máis desgarradoras poema "Las abarca"
Respond to this post by replying above this line

Artigo novo en InnovArte Educación Infantil

Ilustración SlaweK Gruca
Por el cinco de enero,
para el seis, yo quería
que fuera el mundo entero
una juguetería.
Y al andar la alborada
removiendo las huertas,
mis abarcas sin nada,
mis abarcas desiertas.
Estas poden ser as estrofas máis desgarradoras poema "Las abarcas desiertas" de Miguel Hernandez, que relatan unha situación que por desgraza volve a ser real. Emporiso, ademais de pola súa beleza, cremos necesaria a súa lectura e reflexión co alumnado.  E sobre todo, non mitificar en exceso, nin potenciar desde a escola o consumismo que invade estas datas.
A ilustración foi tomada do senlleiro blog Bibliopoemas. E para quen guste del, pode escoitalo na voz de Joan Manuel Serrat.
Las abarcas desiertas
Por el cinco de enero,
cada enero ponía
mi calzado cabrero
a la ventana fría.
Y encontraba los días
que derriban las puertas,
mis abarcas vacías,
mis abarcas desiertas.
Nunca tuve zapatos,
ni trajes, ni palabras:
siempre tuve regatos,
siempre penas y cabras.Me vistió la pobreza,
me lamió el cuerpo el río
y del pie a la cabeza
pasto fui del rocío.Por el cinco de enero,
para el seis, yo quería
que fuera el mundo entero
una juguetería.Y al andar la alborada
removiendo las huertas,
mis abarcas sin nada,
mis abarcas desiertas.Ningún rey coronado
tuvo pie, tuvo gana
para ver el calzado
de mi pobre ventana.
Toda gente de trono,
toda gente de botas
se rió con encono
de mis abarcas rotas.
Rabié de llanto, hasta
cubrir de sal mi piel,
por un mundo de pasta
y unos hombres de miel.
Por el cinco de enero
de la majada mía
mi calzado cabrero
a la escarcha salía.
Y hacia el seis, mis miradas
hallaban en sus puertas
mis abarcas heladas,
mis abarcas desiertas.
Comentario    See all comments



No hay comentarios:

Publicar un comentario